Voorthuizen, 15.06.1980

This was a Sheltie Day organised by the Dutch Sheltie Association. I found the following small article in the NSV club magazine "Sheltie Nieuws". The article is not signed, but I assume it was written by the secretary Miss. F.S. van Lonkhuizen. Unfortunately I never saw the slides of Kees Vet, but I remember that many photos were taken that day.

Translation of the article:

"The 'Dog Family Day'

I have to say that I went there with a heavy heart, as there had not been a single response to this proposal.
I was picked up by some members of our club with a car full of shelties. 'If there are only twenty or so I will be happy', I thought. The weather was fine thankfully, which was a miracle in what we have behind us and had to pass for summer. Now my fears were unfounded, there were 66 of them and almost as many people, a troop of children and it was a pleasure how those children and those dogs had fun together, so that it was not only fun for us people but also for those children of all ages and those dogs from puppy to veteran.
I had the pleasure of seeing Roosje again, a puppy who had gone to her new owners three weeks before, and mother Poppet. Roosje, who was on the loose, saw her mother coming on the leash, flew towards her and with her two front paws around her neck she greeted her enthusiastically, while Poppet, as delighted as her child, promptly began to lick it off. It was almost human. Later she came into the ring complete with Mum and Dad, as Dad was also present.
There appeared to be whole family reunions, as far as the dogs were concerned. For the people, it was of course nice to see these dog families together. It gives a better idea of the state of the breed, because it is not always the champions who give the best insight. A dog can win a champion title on its own, but come from an otherwise worthless litter as the only outlier. As an example of this I would like to refer to the famous Collie Ch. Ormskirk Emerald, a great winner, worthless as a sire because he inherited (and most do) his brothers and sisters, and they were worthless show dogs. No dog as such is worthless.
In our breed, it has often been the non champion who has produced the truly great names in our breed. Take Chestnut Rainbow for example, no champion himself but the father of really famous champions. Whose non-champion sons and daughters have passed on this trait, such as Nut of Houghton Hill, who had prick ears and was the smallest of his litter, but was sire of the famous CH. Uam Var of Houghton Hill, of whom even today Miss Osborne says, one is lucky to have his blood in the pedigree of our dogs. And so there are many examples, dogs and bitches who do not or cannot make it on the shows, but pass on the good blood of which they are the representatives. Of course, the reverse is also true. So it is important to know the pedigrees well. That is exactly what such a meeting is so useful for. Especially in an era like ours where not all who feel called to judge are equally knowledgeable about our breed.

A big surprise was that our German members were also there with their beautiful dogs. It was a pity that our chairman could not be there as he was on the other side of the world judging Collies and Shelties. He would have made more of it. But it was fun. There was one couple where we saw five generations standing next to each other. Sometimes three, four dogs from one litter and so on.

Now Edda Huzid is an ideal place to hold such a meeting, but still, not a sound was heard. The dogs not only tolerated each other perfectly, but showed how much they enjoyed playing and getting to know each other on that large lawn. What a pleasant breed it is. Kees Vet had brought his extensive photographic equipment and made a lot of slides which we hope to show one afternoon this winter. We will hear more about that later." *1

Original text in Dutch:

"DE 'HODEN FAMILIE DAG'

Het moet me van het hart, dat ik er met en bezwaard hart heen ging, gezien er geen één reactie was geweest op dit voorstel.
Ik werd opgehaald door een paar leden van onze club met een auto vol shelties. "Als er maar en stuk of twintig zijn zal ik al glij zijn dacht ik. Het weer was mooi gelukkig, wat een wonder was in dat wat wij achter ons hebben liggen en voor en zomer heeft moeten doorgaan. Nu mijn angst was ongegrond, er waren er 66 en bijna envenveel mensen, een troep kinderen en het was een plezier hoe en die kinderen en die honden met elkaar een plezier hadden, zodad het niet alleen leuk voor ons mensen maar vooral ook voor die kinderen in alle leeftijden en die honen ook van pup tot veteraan was.
Ik had het genoegen om het weerzien te mogen meemaken tussen Roosje, een pup die drie weken te voren naar haar nieuwe bazen gegaan was, en moeder Poppet. Roosje was die los liep zag haar moeder keurig aan het lijntje aan komen, vloog op haar af en met de twee voorpootjes om haar hals begroette ze haar enthousiast, terwijl Poppet enven verheugd als haar kind, dit prompt begon af te likken. Het was bijna menselijk. Later kwam ze in de ring kompleet met Pa en Ma, want Pa was ook aanwezig.
Zo bleken er hele familie reunenste zijn, wat de honden betrof. Voor de mensen was het natuurlijk leuk om deze hondenfamilies bij elkaar te zien. Zo kriegt men een beter idee van de stand van het ras, want het zijn niet altijd de kampioenen, die daarvan het beste inzicht geven. Een hond kan individueel een kampioenstitel verwerven, naar uit een verder waardeloos nest komen als enige uitschieter. Als voorbeeld daarvan zou ik nog eens willen verwijzen naar de beroemde Collie Ch. Ormskirk Emerald, een groot winner, waardeloos als vererver, want hij vererfde (en dat doen de meesten) zijn broers en zusters, en dat waren nu eenmaal waardel ze showhonden. Géén hond als zodanig is waardeloos.
In ons ras is het dikwijls de niet kampioen geweest, die de werkelijk grote namen in ons ras hebben voortgebracht. Neem nu maar eens Chestnut Rainbow, zelf geen kampioen maar wel de vader van werkelijk beroemde kampioenen. Wiens niet-kampioen zoons en dochters deze eigenschap weer doorgegeven hebben zoals om er maar een te noemen Nut of Houghton Hill, die prikoren had en de kleinste uit zijn nest was, maar de vader was van de beroemde CH, Uam Var of Houghton Hill, waarvan nog heden ten dage Miss Osborne zegt, dat men blij mag zijn zijn bloed in de stamboom van onze honden te hebben. En zo zijn er zeer veel voorbeelden op te noemen, reuen en teven die het zelf niet maken of maken kunnen op de shows, maar die het goede blood waarvan zij de vertegenwoordigers zijn doorgeven. Omgekeerd is het natuurlijk ook zo. Het is dus zaak de afstammingen goed te kennen. Daar is juist zo'n bijeenkomst zo nuttig voor. Vooral in een tijdperk als het onze waarin niet alles wat zich geroepen voelt om te keuren even deskundig is waar het ons ras betreft.

Een grote verrassing was het dat onze Duitse leden er ook waren met hun mooie honden. Het was jammer dat onze voorzitter niet aanwezig kon zijn, daar hij aan de andere kant van de wereld keuren moest, Collies en Shelties. Hij zoe er zekere nog meer van hebben kunnen maken. Maar leuk was het wel. Er wa één stel waar we vijf generaties naast elkaar zagen staan. Soms drie, vier honden uit een nest en ga zo maar door.

Nu is Edda Huzid een ideal oord om zo'n bijeenkomst te houden, maar toch, geen wanklank was te horen. De honden verdroegen elkaar niet alleen zonder meer, maar toonden hoe leuk zij het vonden met elkaar te spelen en kennis te maken op dat grote grasveld. Wat een plezierig ras is het toch. Kees Vet had zijn uitgebreide foto apparatuur meegebracht en maakte een heleboel dia's die we hopen deze winter op een middag te vertonene. Daar hoort men nog nader over." *1

Do you recognize dogs and people? With some I need help!

*1 SHELTIE NIEUWS, No. 3 - Herstnummer - 1980, NSV club magazine (NL)